Lizz Kaviste: 10 najlepszych anime

Jako że zaczął się już kolejny rok, a ja przez ubiegły nie próżnowałam, postanowiłam podsumować swoje przeżycia w rankingu. Robiłam już ranking piosenek, teraz zajmę się anime. Tak, dokładnie. Ostatnimi czasy zaczęłam poświęcać japońskiej animacji nieco więcej uwagi, co mogliście zauważyć po recenzjach, jakie pojawiły się na moim blogu. Dzisiaj dowiecie się, w jakich anime gustuje, jakie wywarły na mnie największe wrażenie, a za jakimi nie przepadam.

10. Kuroko no basuke (Kuroko no basket)

Gatunek: sport, komedia, dramat

Widownia: shōnen

Możecie się śmiać, ale sięgnęłam po to anime w nadziei, że będzie to yaoi. W efekcie nie odnalazłam żadnego erotycznego podtekstu (a wiedzcie, że jestem w tym dobra), żadnego pocałunku, żadnego ukrytego lub mniej ukrytego yaoiowatego romansu - dosłownie: nic. Nie ukrywam jednak, że anime, którego akcja toczy się tylko i wyłącznie wokół sportu i rzadko cokolwiek dzieje się poza boiskiem, nawet mi się spodobało. Nie ukrywam, że autorzy anime dobrze oddali istotę sportu - jak bardzo naciągany i nienormalny by nie był. Spodobała mi się postać Kuroko - taki cichy, spokojny, dosłownie "niewidzialny". Nie odzywał się wiele, ale dało się go polubić.

Co mi się podobało?

Kolorowe włosy. fajny motyw, który symbolicznie oznaczał graczy z Cudownego Pokolenia i tym samym sugerował, że równie cudowny i utalentowany jest pewien czerwonowłosy, który w pokoleniu tym się nie urodził. A może właśnie się urodził?

Co mi się nie podobało?

Akcja toczyła się głównie wokół gry. Nie dowiedzieliśmy się niemalże nic o rodzinach nawet tych najważniejszych bohaterów. Anime było w gruncie rzeczy jednym, długim meczem. Nie ukrywam jednak, że - jak na mecz - było dość ciekawy. Chociaż momentami wydawał się bardzo abstrakcyjny - raz akcja toczyła się zbyt szybko, innym razem znów zbyt wolno. Gracze zdobywali tyle punktów, że osobiście sądzę, że osiągnięcie takiego wyniku byłoby nierealne. Mogę się mylić, ale takie jest moje zdanie.

9. Another

Gatunek: horror, tajemnica

Widownia: seinen

Recenzję tego anime mogliście przeczytać już na moim blogu. Bardzo mi się ono podobało, ale z upływem czasu zupełnie o nim zapomniałam. Nie zachowało się ono w mojej pamięci. Rysunki występujących w nim postaci nie przywoływały we mnie przyjemnych wspomnień, podobnie jak piosenka z openingu. Nie pamiętam już również większości imion. Podsumowując - anime było naprawdę bardzo dobre i godne obejrzenia, ale na dłuższa metę niczego z niego nie wyniosłam. Zastanawiacie się pewnie - czy nie za dużo wymagam od anime? W następnych punktach mojego rankingu dowiecie się, że są takie animacje, które spełniają moje oczekiwania.

Co mi się podobało?

Niemalże wszystko - począwszy od muzyki, przez bezbłędną kreskę, a na fabule i dość barwnych (na ile barwne mogą być "lalki", przygotowane przez twórców na pewną śmierć) postaciach kończąc.

Co mi się nie podobało?

Zdecydowanie zakończenie. Odniosłam wrażenie, że było niespójne, a nie zaskakujące. Tą dodatkową osobą miał być uczeń, a nie asystent wychowawcy. To w klasie miało brakować ławki, a nie w pokoju nauczycielskim. Wiem, że Japończycy bardzo lubią "omijać" większość możliwych rozwiązań i wybierać to, które wydaje się najbardziej zaskakujące, ale w tym wypadku zdecydowanie jestem na nie.

8. Haru wo daiteita (Embracing Love)

Gatunek: yaoi, drama, romans

Widownia: josei

Niezbyt popularny tytuł, a szkoda. Nie pamiętam już, jak dowiedziałam się o tym anime, ale nie żałuję, że je obejrzałam. Krótkie, bo chyba dwu-odcinkowe anime opowiada historię dwóch mężczyzn, którzy grali parę w filmie pornograficznym. Słodko, prawda? Filmy o aktorach pornograficznych (niekoniecznie czysto pornograficzne) to coś, co uwielbiam. W anime mężczyźni często się sprzeczali - ten, który otrzymał rolę uke był bardzo negatywnie nastawiony. Sytuacje, jakie miały miejsce przez te dwa odcinki doprowadziły jednak do tego, że dwaj panowie zostali parą i żyli długo i szczęśliwie.

Co mi się podobało?

Dziesięć punktów za pana reżysera. Słyszałam opinię na temat mangi i większość początkowo sądziła, że jest to kobieta. Na obrazku poniżej jest to pan w szarych włosach (tak, PAN).

Co mi się nie podobało?

Nie będę się wysilać i napiszę, że nie znalazłam nic takiego. Ostatecznie jestem z tego anime bardzo zadowolona, oglądało się przyjemnie.

7. Sekai-ichi hatsukoi (The World's Greatest First Love)

Gatunek: yaoi, komedia, romans

Widownia: josei

Anime na podstawie mangi tej samej autorki, co "Junjō Romantica". Fabuła nie jest zbyt wygórowana, kreska niemalże identyczna, co we wspomnianym wcześniej anime. Ogólnie nie różni się zbyt wiele od "Junjō", co nawet mi się podobało. Nie zabrakło tu słodkich romansów, błędów z przeszłości, zacnej różnicy wieku między partnerami i słodkich misiów, z czego słyną mangi Shungiku Nakamury.

Co mi się podobało?

Słodki, "Junjō-owy klimat", zabawne teksty, które zostają w pamięci i słodki pan sprzedawca w księgarni.

Co mi się nie podobało?

Kreska. To samo tyczy się "Junjō Romantica". Reszta jest lekka, przyjemna i łatwa w odbiorze.