Anime, manga i orientacja, czyli dziwne spekulacje

Witajcie w kolejnym poście. Dzisiaj mam zamiar poruszyć temat, nad którym zastanawiam się już od bardzo dawna. Liczę na to, że wypowiecie się pod tym postem, gdyż naprawdę nie wiem, co mam na ten temat myśleć. Serio. Bez zbędnego przedłużania, przejdźmy więc do sedna sprawy.

Osochosi?

Temat, który dzisiaj poruszę, jest bardzo dziwny. Jak mogliście już zauważyć po tytule posta, chodzi tutaj o orientację. Nie, nie orientację w terenie, tylko tę drugą. Jednak żebyście zrozumieli, do czego dąży ten tekst i nie uznali, że jestem przewrażliwiona (a pewnie i tak uznacie, że jestem), wszyscy musimy sobie zadać pewne pytanie. To pytanie niestety kieruję bardziej do osób, które znają więcej fanów mangi i anime niż tylko siebie, ewentualnie swoje rodzeństwo czy osoby poznane przez internet, jednak i w przypadku takich osób odpowiedź może okazać się zaskakująca. Pierwsza część pytania brzmi - ile znasz otaku (wliczamy tutaj też fanów k-popu, bo pomimo tego że jest to odrębna grupa, są one do siebie bardzo podobne i właściwie nierozłączne)? Aż policzę, w moim przypadku będzie to (liczę, liczę i doliczyć nie mogę...) ok. 100 - 120 osób.  A teraz drugie pytanie - ile z TYCH osób jest orientacji innej, niż hetero? W moim przypadku jest to ok. 60%, ale sądzę, że ja po prostu tak niefortunnie trafiłam i rzeczywisty stosunek orientacji wygląda nieco inaczej. Na początku nie wydawało mi się to dziwne, jednak było to w momencie, gdy nie znałam jeszcze zbyt wielu mangowców. O, jesteś mangowcem, jak fajnie! O, jesteś też lesbijką! O, jesteś gejem! I ty też! Jak fajnie! Z każdą kolejną poznaną osobą zaczynałam się jednak zastanawiać, co jest z tymi ludźmi nie tak. Kiedyś byłam na urodzinach jednej dziewczyny. Nie byłam na nie zaproszona, nawet do tej pory nie wiem, jak miała na imię, ale wkręciłam się na nie, bo bardzo polubiła mnie jedna z zaproszonych dziewczyn. Rozmawiałyśmy wtedy właśnie na temat orientacji. Na urodzinach było około 40 osób (w tym 100% mangowców). Krzyknęłam wtedy: Kto jest hetero niech podniesie rękę do góry! Ile osób  podniosło rękę? Dokładnie cztery. Od tamtego momentu ta sprawa nie daje mi spokoju.
Myślę, że tą dziwną zależność mogłam zauważyć już bardzo dawno i dziwię się, że wcześniej nie zwróciłam na to uwagi. Otóż pochodzę z małego miasta, gdzie do pewnego czasu liczba otaku, których znałam, wynosiła łącznie jedną sztukę i była to moja młodsza siostra. Pewnego dnia jednak moja siostra poznała dziewczynkę z młodszej klasy, która razem ze swoją przyjaciółką zagadała do niej z powodu przypinek. Obie były otaku i obie były bi. Przypadek? Wówczas tak sądziłam.

Osomoszechosić?

Gdyby ktoś chciał dojść do tego skąd bierze się ta dziwna zależność (myślę, że w poprzednim akapicie udowodniłam, że istnieje taka zależność), to od razu nasuwają się dwie tezy - albo zainteresowanie anime, mangą i generalnie azjatycką kulturą wpływa na naszą orientację, albo osoby o orientacji innej niż hetero coś ciągnie do anime i mangi. Co wydaje się bardziej prawdopodobne? Otóż żadna z tych powyższych tez nie jest w nawet najmniejszym stopniu prawdopodobna, powiedziałabym nawet, że są absurdalne. Rozbierzmy je więc po kolei na czynniki pierwsze, zaczynając oczywiście od pierwszej.
Czy istnieje możliwość, że jakieś czynniki zewnętrzne wpłyną na naszą orientację? Zaraz opowiem o jakichś skrajnych przypadkach, jednak generalnie trzymajmy się raczej tego, że orientacja nie jest czymś, co możemy sobie wybrać (w ekstremalnych przypadkach jest to możliwe, ale tu już potrzebna jest głębsza psychologia i trochę science fiction - mogę napisać o tym notkę, jeśli chcecie), ale czymś, z czym się rodzimy. Żaden czynnik zewnętrzny nie powinien więc na nią wpływać.
Drugi przypadek również jest mało prawdopodobny. Orientacja sama w sobie nie jest nawet w najmniejszym stopniu związana z preferencjami odnośnie muzyki, filmów, gatunków książek i tym podobnych, więc niemożliwym jest, aby osoby o orientacji innej niż  hetero częściej sięgały po anime i mangę.

A może jednak?

Tutaj wkroczymy już w lekkie science-fiction czy co tam chcecie. Jak możecie się domyśleć, podczas moich rozmyślań usiłowałam dojść do tego, czy istnieje cień szansy na to, że któraś z powyższych tez jest prawdziwa. Wróćmy więc do pierwszej. Wyobraźmy sobie dzieciaczka - niech to będzie dziewczynka, chłopcy są raczej mniej podatni - lat dwanaście. Ogląda sobie anime, widzi jakieś yuri, stwierdza - fajnie, też zostanę lesbijką. Jest to możliwe? Nie, oczywiście, że nie, bo orientacja jest czymś wrodzonym. W pewnych przypadkach taki dzieciaczek może co najwyżej chcieć spróbować, jak to jest, ale raczej nie byłoby na dłuższą metę. Wejdźmy w to jednak głębiej (bez skojarzeń, srsly). Słyszałam kiedyś o czymś takim (a że nie pamiętam, jak to się nazywa, to nie mogę znaleźć nic na ten temat w internecie), że w niektórych filmach wrzuca się jedną klatkę, która ma zakodowaną jakąś informację (np. zabij kogoś albo skocz z okna). Nie widzimy tego, gdyż przy 24 klatkach na sekundę nie jesteśmy w stanie wychwycić pojedynczej klatki, jednak rzekomo nasz mózg to rejestruje i zapamiętuje. Słyszałam też, że w ten sposób działają reklamy. Jest sobie np. reklama Pepsi. W czasie trwania tej reklamy pokazana została jedna klatka np. z pustynią. Jest ci gorąco i chce ci się pić. Idziesz do sklepu i co kupujesz?  Pepsi. Nie mam pojęcia, na ile jest to prawdziwe.
Wracając jednak do głównego tematu, bo do tego przecież zmierzam - co ktoś by zyskał na tym, że umieszcza w anime klatki karzące oglądającym zmienić swoją orientację? Nie mam pojęcia, więc możemy chyba tą opcję wykluczyć.
Teraz druga teza. Czy możliwe jest, że osoby o orientacji innej niż hetero częściej sięgają po mangę i anime? W tym przypadku nie ingerujemy już w samą istotę orientacji i zgadzamy się czymś, że jest ona czymś wrodzonym, czymś zakodowanym w naszym umyśle. Tak więc czy razem z nią może być zakodowana informacja o szczegółowych preferencjach odnośnie zainteresowań?  Czy może po prostu homo- i biseksualiści czują się wśród postaci z anime jak w domu i dlatego tak się dzieje?

Wiem, że nic nie wiem.

Ta wypowiedź na pewno nie miała na celu wyciągnięcie jakichś niesamowitych wniosków, a jedynie przedstawienie moich rozmyślań. Ma ktoś jakiś pomysł? Czy może pozostaniemy przy stwierdzeniu, że wszystko to jest kwestią przypadku? To już pozostawiam wam, mam nadzieję, że w komentarzach dodacie coś od siebie. Do następnej notki!